Hoi, ik had weer zin om iets te schrijven ben wel wat moe omdat ik de laatste tijd heel slecht slaap. Ben ook altijd aan het prakkezeren je staat er mee op en je gaat er mee slapen, voel me er niet goed van maar ja we hopen altijd.....Kreeg weer telefoon van Leuven voor een onderzoek van de kransslagader,daar gaan we weer met veel tegenzin en dacht wat nu weer.Dit is echt een heel maar ook een heel vervelend onderzoek, dat doen ze via de lies en plaatselijke verdoving.Daar voel je eigenlijk niks van wel meekijken kon je,maar opeens voelde ik mij niet goed kreeg het erg benauwd pijn in mijn bovenarmen en een heel raar gevoel in mijn keel. Blijf maar heel rustig zei de dokter we gaan je een spuitje geven dan gaat ge u beter voelen, telde nog geen 10 en voelde me beter.Nog heel even mevr.dan is het gedaan u had een hartaanval gekregen,door een vernauwing en een klontertje bloed, u gaat tot morgen naar intensive. Het was me allemaal teveel,de verpleegster kwam mij halen en verwittigde mijn man. Eindelijk wat rust op mijn kamer en mag niet met mijn linkerbeen bewegen.Daar is mijn lieve man en begon heel erg te huilen wat scheelt er mijn schat,kreeg het niet gezegd zo huilde ik was het dan zo erg zij mijn man.Toen de dokter binnen kwam vertelde die alles, mijn schat was erg verschoten en was blij dat alles weer goed komt. 3 dagen erna mocht ik naarhuis en nu maar wachten op mijn transplantatie.